Siedmiu Nowo Zelandczyków częstuje nas swoim trzecim LP, na którego fanom zespołu przyszło czekać aż 4 lata. Oczekiwania w pełni zaspokojone- ich styl ewoluował, dojrzał, udało im się osiągnąć to, do czego dążenie słychać było na poprzedniej płycie. Całość wyszła spójna i przemyślana. Tym razem mniej reggae, które stanowi jedynie prześwitującą gdzieniegdzie bazę, więcej soulowego napięcia, otulonego pulsującym, czarnym rytmem. Do tego
Joe Dukie, w melodyjnie ukształtowanych frazach, pieści ciepłym, subtelnym wokalem. Tytułowy „Blackbird” stanowi kwintesencję koncepcji całego albumu, który, cytując saksofonistę
Chopper Reeds’a, „jest wierniejszy muzycznej filozofii
Fat Freddy’s Drop niż cokolwiek czego udało nam się dokonać do tej pory”. W dziewięciu rozbudowanych utworach cool jazz i funk fantazyjnie łączy się z dubem i soulem dając magicznie hipnotyzującą, bujającą mieszankę. Rozluźni, roznamiętni i nie zaspokoi apetytu jednorazowym przesłuchaniem.
Komentarze