Jak znacie, to wiecie. Jeśli nie, zaraz poznacie. Jest więc sobie debiutantka Adele, którą tzw. krytyka obwołała Amy Winehouse 2008. Proszę. Owszem Adele ma nieco zachrypnięty, charakterystyczny głos, który może przywoływać charki Łajno. Tak, Adele może i mieć akcent podobny do wymowy Kate Nash, choć osobiście niezbyt się na akcentach znam. Rzeczywiście, Adele, niczym Lily Allen, też jest młodą dziewczyną z Wysp i nagrała album. I tak można byłoby dalej, choć oczywiście nie ma to sensu. Bowiem Adele jest chyba najsłabszym ogniwem z wymienionych tu trzech śpiewających młodych dam. Jej album znajdujący się od kilku tygodni na brytyjskiej Top 40 najlepszych albumów (perque?!), jest po prostu … nudny. Może nie jest to ten sam rodzaj nudy, jaki zaprezentowała na swoim wydawnictwie Leona Lewis, jednak jest na tej płycie sztywno i duszno. Nieco razi brak jakiejkolwiek inwencji, czy też powiewu oryginalności, który skądinąd był charakterystyczny dla debiutów starszych koleżanek Adele. A zapowiadało się całkiem nieźle, czego dowodem jest Hometown Glory, do które wizualizację zaraz zaprezentuję. Mówię Wam, Hometown Glory to jeden z niewielu utworów na płycie Adele 19, na który nie szkoda czasu. Słowo. W nadziei na lepsze czasy, bo dziewczyna mimo wszystko ma potencjał, oto występ Adele, bo klipu do tego utworu jeszcze nie ma.
Komentarze