miętha

Miętha przekładają premierę nowego albumu. W zamian szykują niespodzianki!

„Nie jest to dobry moment dla muzyki i kultury”.

Miętha zadebiutowali rok temu, trzeba przyznać, z klasą. Zresztą duet wciąż radzi sobie bardzo dobrze. Audioportret na polskiej scenie był czymś świeżym – swobodne, jakby niedbałe i nieco znajome flow Skipa i jazzujące, spalone podkłady AWGS-a, trochę jak u Maca Millera. Chłopaki w czerwcu zdążyli wypuścić jeszcze nieco krótszy od swojego poprzednika „Szum”, a już od jakiegoś czasu czekamy na ich kolejny materiał. I niestety ze względu na postępującą pandemię poczekamy na niego trochę dłużej. „Nie jest to dobry moment dla muzyki i kultury, dlatego zdecydowaliśmy się przełożyć premierę naszej najnowszej płyty” – napisał w oświadczeniu na Instagramie AWGS. Przeniesiony zostaje również specjalny koncert „Miętha 36,6 Live Experience”. Organizatorzy zapewniają jednak, że wydarzenie na pewno się odbędzie.

Nie ma jednak tego złego, bo nowy materiał zostanie wydłużony, a duet ma przygotować dla fanów dodatkowe prezenty. Artyści zapowiedzieli także, że następne dni będą dla nich intensywne intensywne. Niewiele ponad tydzień temu otrzymaliśmy zresztą pierwszy singiel promujący 36,6. „Odejdź” jest bardzo osobisty, jest zamknięciem etapu po rozstaniu i, jak przyznaje Skip, kawałek najpierw napisał tylko dla siebie.

Przedsprzedaż albumu w Asfalt Shopie wciąż trwa.

#FridayRoundup: Run the Jewels, Miętha, Armand Hammer i Flatbush Zombies

Jak co tydzień w cyklu #FridayRoundup dzielimy się garścią rekomendacji i odsłuchów najciekawszych premier płytowych. W tym tygodniu przedstawiamy wam tylko cztery, ale bardzo konkretne premiery — Run the Jewels, Miętha, Armand Hammer i Flatbush Zombies! Więcej nowej muzyki na plejliście na Spotify.

RTJ4

Run the Jewels

Jewel Runners / BMG

Na czwartą płytę grypy Run The Jewels czekać musieliśmy dość długo, ale trzeba przyznać, że ukazała się w idealnym momencie. Mocno zaangażowane treści opowiadające o nierównościach społecznych, brutalności policji czy wszechobecnym materializmie sprawiły, że album ten to idealny soundtrack do rewolucji mającej miejsce już nie tylko na amerykańskich ulicach. Jeżeli dołożymy do tego jedne z najcięższych produkcji w historii zespołu, atakujące nas wściekłością wywołująca skojarzenia z tym, jak działała niegdyś muzyka stworzona przez The Bomb Squad, otrzymujemy jeden z najlepszych krążków od El-P oraz Killer Mike’a. Wśród gości pojawiają się m.in. Zack de la Rocha, DJ Premier, Mavis Staples, 2 Chainz oraz Pharrell Williams, a o tym, jak odnaleźli się na tym krążku, przekonać możecie się poniżej. — Efdote

Szum

Miętha

Asfalt

Miętha, czyli duet Skip i Awgs, sprawili nam niespodziankę i nieoczekiwanie wypuścili nowy projekt. Szum to siedem luźnych kompozycji, które mają dać nam namiastkę tego, co znajdzie się na kolejnym albumie składu. Materiał promował singiel „Maski” odnoszący się do aktualnych problemów, z którymi zmaga się świat. Jak mówią sami artyści: “Szum, to rozgrzewka przed maratonem, a także podziękowanie dla fanów, którzy od premiery Audioportretu wyczekują kolejnych kompozycji.”. Krążek długogrający ma się pojawić jeszcze tej jesieni! — Polazofia

Shrines

Armand Hammer

Backwoodz Studioz

Jeżeli komuś jeszcze mało dowodów na to, jak doskonale ma się chodnikowy streetknowledge w tym roku, oto na horyzoncie pojawia się Armand Hammer ze swoim czwartym już krążkiem. Duet Elucida i Billy’ego Woodsa to ucieleśnienie ulicznego etosu prawdziwego MC. Ducha chaotycznego abstract rapu najlepszego sortu dozują w ciężkich linijkach kładzionych pod jeszcze cięższe i surowsze podkłady. Shrines nie zgrzyta aż tak mocno piachem ulicy w zębach, jak miało to miejsce na fenomenalnym Paraffin, eksploruje za to znacznie mocniej jazzowo rozedrgane aspekty dotychczasowej twórczości duetu, okiełznując chaos sampli na rzecz własnych opowieści. Chwilami trudno też nie odnieść wrażenia, że, mimo ogromnej klasy obu raperów, Billy Woods jest jednak znacznie wyrazistszy od swojego współnawijającego. Całość nie szokuje zatem tak mocno jak poprzedniczka, ale przed wejściem w naprawdę surowe uliczki eksperymentalnego getta brzmi jak dobra rozgrzewka. — Wojtek

Now, More Than Ever

Flatbush Zombies

Glorious Dead

Po chwilowej ciszy Flatbush Zombies powraca z nowym EP now, more than ever. Projekt zawiera 20 minut premierowego materiału (6 numerów) w charakterystycznym dla grupy narkotycznym, mrocznym stylu. Premierze towarzyszyło opublikowanie postapokaliptycznego teledysku do utworu „iamlegend” i listu otwartego do fanów, w którym zespół zachęca do charytatywnego wspierania trzech fundacji poprzez zakup stworzonych na potrzeby płyty ubrań i gadżetów. Czy now, more than ever zwiastuje nowy pełnoprawny krążek od najbardziej szalonego trio z Nowego Jorku? Oby — Adrian

Wszystkie wydawnictwa wyżej i pełną selekcję tegorocznych okołosoulowych premier znajdziecie na playliście poniżej.

#FridayRoundup: Pezet, The Comet Is Coming, Lorine Chia i inni

Jak co tydzień dzielimy się garścią rekomendacji i odsłuchów najciekawszych premier płytowych. Tym razem w puli nowe krążki Pezeta, The Comet Is Coming, Lorine Chii, Matthew Halsalla, Jungle Brown, Mięthy, Johna Coltrane’a czy Thaiboia Digitala a na plejliście dodatkowo The Sure Fire Soul Ensemble, Layton Greene, Malia, Siaira Shawn, Young M.A. i Kevin Gates.

Muzyka współczesna

Pezet

Pezet

Długo czeka się na MC, ale Pezet w końcu powrócił ze swoją muzyką, która jest jak najbardziej współczesna. To przekrój brzmień — od oldschoolowego „Intro (Niki)”, przez powolne, narkotyczne „Czas to iluzja” z Synami, aż po rave’ową „Gorzką wodę” i śpiewany „Dom”. Wszystko to oparte jest na elektronicznych, klubowych bitach, za które przede wszystkim odpowiada Auer. Paweł odnajduje się na nich świetnie i tak samo świetna jest jego pisarska forma. Widzimy życie nocnej Warszawy, to, jaka jest nad ranem oraz upływający czas, przez co przewijają się motywy, na przykład ten różowych włosów. Muzyka współczesna to album wzorowo zbudowany i starannie napisany. To album ważny. — Klementyna Szczuka

The Afterlife

The Comet Is Coming

Impulse! / UMG

The Comet Is Coming wracają z nowym wydawnictwem niespełna pół roku po wydaniu swojego drugiego krążka. Grupa z Londynu po raz kolejny rzuca się w otchłań kosmicznych inspiracji i przywozi nam stamtąd The Afterlife. Jak przekonują twórcy, ich najnowsze dzieło należy traktować jako uzupełnienie Trust In The Lifeforce Of The Deep Mystery. Przywodzące na myśl smooth jazz brzmienie saksofonu połączone jest tu z mocną perkusją i syntezatorami. Gościnnie w otwierającym utworze udziela się Joshua Idehen.— Mateusz

Sweet Noise

Lorine Chia

Sweet Noise

Lorine Chia to kameruński skarb współczesnego R’n’B i Neo-Soulu. Dziewczę ma korzenie mocno osadzone w staroszkolnej stylówce, które sprawnie wykorzystuje do tchnięcia nieco klasycznej elegancji w pościelowy trap, który nam serwuje na Sweet Noise. I choć takie współcześnie brzmiące R’n’B osadzone w najntisach przeżywa ostatnio mały renesans za sprawą takich artystów jak SZA czy Ari Lennox, Lorine Chia uderza w ekscentryczne, mniej oczywiste rozwiązania melodyjne. W smukłe, sensualne kompozycje wkradają się plamy psychodelii, które odważnie wypełniają dalsze plany w „$ and Peace” czy „Floating into the Night”, operując organicznym szumem czy puszczonymi od tyłu ścieżkami. Całość składa się na wielowątkowe, kolorowe dzieło o intensywności kanabisowego tripu szybującego od narkotycznych, płynnych rzeczywistości po kobiecy powab.  — Wojtek

Oneness

Matthew Halsall

Gondwana

Wraz z powołaniem do życia Gondwana Records Matthew Halsall w mikroskali, ale znacząco zmienił krajobaz współczesnego angielskiego jazzu. Pod skrzydłami labelu znaleźli dom m.in. GoGo Penguin, Portico Quartet czy Dwight Trible, ale przełomowym momentem było wydanie osadzonego w tradycji spiritual jazzu krążka When the World Was One w 2014 roku, który otworzył Halsallowi i spółce wiele nowych drzwi. Teraz, gdy niewiele zostało już do wyważenia, Halsall wraca do pierwszych dni własnej oficyny i swoich eksperymentów z brzmieniem stojącym za jego sukcesem artystycznym. Oneness to siedem archiwalnych nagrań zarejestrowanych przez trębacza w styczniu, marcu i wrześniu 2008 roku wraz z członkami rodzącej się dopiero Gondwana Orchestra. To nieco ponad godzina wysmakowanego kameralnego jazzu, któremu orientalny charakter nadaje droniczne brzmienie tanpury, które w połączeniu z trąbką Halsalla wspartym przez tradycyjne jazzowe trio i harfę tworzy nietuzinkowy soniczny krajobraz. — Kurtek

Full Circle

Jungle Brown

Mr Bongo

Jeśli zdarza wam się fantazjować, że hip hop zatrzymał się brzmieniowo wraz z końcem lat 90., to druga płyta brytyjskiego tria Jungle Brown Full Circle powinna spotkać się z waszym uznaniem. Panowie, podobnie jak na debiutanckim Flight 314 z 2016 roku, własnym sumptem odświeżają boombapowe ścieżki, przez trzy kwadranse wprowadzając słuchacza w klasyczne jazzrapowe brzmienie. Gościnnie panów wspierają m.in. Sampa the Great, Fliptrix (High Focus) czy Terri Walker. — Kurtek

Audioportret

Miętha

Asfalt

Nowości od Asfalt Records zawsze chętnie sprawdzamy. Niedawno szeregi Asfaltu zasilił ciekawy duet — Miętha. Skład tworzą raper Skip i producent AWGS. Artyści znają się pół roku i tyle trwało napisanie i nagranie ich debiutanckiej płyty Audioportret. Zespół oferuje świeże, charakterystyczne i organiczne granie, wzbogacone zaskakującymi jak na krótki staż sceniczny możliwościami wokalnymi Skipa. Obaj muzycy dostarczyli wspólny, spójny i komplementarny materiał, który z pewnością jest jednym z ciekawszych debiutów tego roku. Co ciekawe, przy płycie pomagali: Moo Latte (gościnnie na instrumentach w kilku utworach), oraz ENZU (mix i mastering). „Chcieliśmy razem stworzyć projekt, który wzbogaci obecną glebę muzyczną i zainspiruje ludzi do śmielszych eksperymentów sonicznych. Jest to dźwiękowa transmisja powstała z przyjaźni, długich rozmów w studio, litrów kawy i słoików pełnych ziół.” — tak swoją płytę podsumowali muzycy. Polecamy szczególnie tym, którzy lubią, kiedy nowa szkoła krzyżuje się z luźnym oldschoolem. — Polazofia

Blue World

John Coltrane

Impulse! / UMG

Blue World to zapis sesji nagraniowej Johna Coltrane z 1964 roku między nagrywaniem Crescent a A Love Supreme. Pierwotnie przeznaczony do bycia soundtrackiem do francuskiego dramatu Le chat dans le sac , pojaw się dopiero teraz za sprawą wytwórni Impulse!, która uraczyła nas w zeszłym roku zaginionym albumem mistrza. I choć w Blue World dużo więcej przypadkowości, a trzykrotne zamieszczenie Village Blues zabija nieco narracje płyty, to trudno jednak nie dać się porwać. To w końcu przecież dalej Coltrane w swoim najbardziej klasycznym, dystyngowanym okresie i pomimo tego, jak zbędny wydaje się album, samo doświadczenie słuchania powinno fanom sprawić mnóstwo satysfakcji.— Wojtek

Legendary Member

Thaiboy Digital

Year0001

Trudno wskazać mi inny kolektyw rapowy, któremu udało się wyrobić tak precyzyjne i charakterystyczne brzmienie jak północnym SadBoy’om. I choć globalny, komercyjny sukces osiągnął do tej pory jedynie Yung Lean, jego towarzysze od wielu lat mają ugruntowaną pozycje w newschoolowym podziemiu oraz grono wiernych słuchaczy. Na nowym albumie (pierwszym sygnowanym jako solowy) Thaiboy Digital, jeden z członków kolektywu, zbiera i podsumowuje to, co przez lata stało się dla grupy znakiem rozpoznawczym. Chłodne, przestrzenne produkcje wybrzmiewające duchem szwedzkiej zimy, starego Clams Casino i minimalizmem współczesnego cloud rapu łączą się z wycofanym, nieco nieporęcznym flow Thaiboya. Brzmieniowo pełno paradoksów, bo z jednej strony w tych autotune’owych pasażach rodzi się swoisty duch futuryzmu, z drugiej zaś całość dalej odznacza swojska, homemade’owa surowość podparta niekrytym umiłowaniem do mixowania z panoramą stereo. Tym, co jednak chwyta najbardziej są oczywiście same kawałki, które, choć uciekają od oczywistych piosenkowych strzałów, tworzą niepowtarzalny klimat. — Wojtek

Wszystkie wydawnictwa wyżej i pełną selekcję tegorocznych okołosoulowych premier znajdziecie na playliście poniżej.