questlove

Travis Scott gościem Saturday Night Live

Nowy sezon popularnego show Saturday Night Live wystartował dopiero tydzień temu, a twórcy zaprosili już do programu drugiego rapowego gościa. W ubiegłym tygodniu po scenie szalał Kanye, a w ten weekend swój ostatni album miał okazję promować Travis Scott. Podczas wieczoru La Flame zaprezentował kilka numerów z Astroworld – „Sicko Mode”, „Skeletons” oraz „Astrothunder”. Raperowi na scenie towarzyszyli inni artyści – bliski współpracownik Scotta i legendarny producent Mike Dean, do tego Kevin Parker z Tame Impala oraz John Mayer. Oprawę wizualną występu pochwalił na Twitterze sam Questlove.

Poza tym Travis wystąpił również w jednym ze skeczów, gdzie miał okazję pochwalić się przed światem swoimi komediowymi zdolnościami. Jak mu to wyszło? Przekonajcie się sami.

Ali Shaheed Muhammad i Adrian Younge szykują naładowany gościnnymi udziałami album

Takie newsy bardzo lubimy! Okazuje się, że związany niegdyś z A Tribe Called Quest Ali Shaheed Muhammad i Adrian Younge szykują wspólną płytę jako The Midnight Hour. To, że panowie współpracują ze sobą nowością nie jest, bo byli chociażby odpowiedzialni za stworzenie ścieżki dźwiękowej do Luke’a Cage’a, a zalążki wspólnej działalności były już widoczne na albumie Souls of Mischief, produkowanym przez Younge’a. Na nowym projekcie znajdziemy gościnne udziały między innymi Raphaela Saadiqa i Cee-Lo Greena ale też, Bilala, Marshy Ambrosius, Questlove’a, Keyona Harrolda, No I.D., Jamesa Poysera i innych. Pełna tracklista poniżej. Już teraz można sprawdzić pierwszy singiel „Questions” z Cee-Lo na wokalu. Jeśli pamiętacie untitled unmastered Kendricka Lamara, to na pewno skojarzycie, że „Questions” było samplowane w „untitled 06 | 06.30.2014.”.

1. „Black Beacon”
2. „Mare” (feat. Ladybug Mecca)
3. „It’s You” (feat. Raphael Saadiq)
4. „Questions” (feat. Cee-Lo Green)
5. „So Amazing” (feat. Luther Vandross)
6. „Gate 54”
7. „Do It Together” (feat. Bilal)
8. „Redneph In B Minor”
9. „Better Endeavor”
10. „Smiling For Me” (feat. Karolina)
11. „Don’t Keep Me Waiting” (feat. Marsha Ambrosius)
12. „Bitches Do Voodoo” (feat. Ángela Muñoz)
13. „Possibilities” (feat. Eryn Allen Kane)
14. „Mission”
15. „Dans Un Moment D’errance” (feat. Laetitia Sadier, Questlove & Keyon Harrold)
16. „Love Is Free” (feat. Eryn Allen Kane)
17. „Together Again” (feat. No I.D. & James Poyser)
18. „Feel Alive” (feat. Karolina & Loren Oden)
19. „There Is No Greater Love” (feat. Loren Oden & Saudia Yasmein)
20. „Ravens”

The Roots i Bilal grają na żywo w ramach serii NPR Tiny Desk Concerts

NPR Tiny Desk Cocerts to seria, której przedstawiać właściwie nie trzeba. Świetne występy pod tym szyldem zaliczyli między innymi Anderson .Paak czy Sampha. Niedawno swoje małe show mieli także The Roots wspólnie z Bilalem. Nie zaprezentowali oni kilku utworów, tak jak to zwykle bywa w przypadku tego cyklu, ale zagrali jeden numer „It Ain’t Fair” ze ścieżki dźwiękowej do filmu Detroit. Najpierw Questlove z grupą muzyków zrobili bujający instrumentalny wstęp, a potem Black Thought i Bilal dołączyli do reszty. Świetnie się to ogląda, a jeszcze lepiej się tego słucha.

The Roots remiksują In My Mind Pharrella

Niespodzianka! Questlove postanowił udostępnić zmasterowaną wersję krążącej od dłuższego już czasu rootsowej wersji pamiętnej solówki Pharrella z dwa tysiące szóstego roku — In My Mind. Wcześniej w sieci dało się natknąć na co najmniej kilka wersji. Wszystkie oczywiście bez masteringu, przez co brzmiały nie za ciekawie, ale wreszcie jest oficjalna z tracklistą zawierającą dwadzieścia numerów. Poza numerami z płyty przerobione zostało na przykład „Frontin'”. Całość do ściągnięcia zupełnie za darmo. Prezentujemy:

Pharrell & The Yessirs – Out Of My Mind (2007)

1. „Can I Have It Like That” (feat. Gwen Stefani)
2. „How Does It Feel”
3. „Raspy Shit”
4. „Best Friend” (feat. Tasha)
5. „You Can Do It Too” (feat. Jamie Cullum)
6. „Keep It Player” (feat. Slim Thug)
7. „That Girl” (feat. Snoop Dogg & Charlie Wilson)
8. „Angel”
9. „Young Girl” (feat. Jay-Z)
10. „I Really Like You Girl”
11. „Take It Off”
12. „Stay With Me (Dim The Lights)” (feat. Pusha T.)
13. „Baby” (feat. Nelly)
14. „Our Father”
15. „Number One” (feat. Kanye West)
16. „Show You How To Hustle” (feat. Lauren)
17. „Mamacita” (feat. Daddy Yankee)
18. „Frontin’” (feat. Jay-Z) (Bonus)
19. „Creamsickle” (Bonus)
20. „Rell It’s A Wonder” (Outro) (Bonus)

Questlove uznany za jednego ze stu najlepszych perkusistów wszech czasów

Taki właśnie ranking opublikował na swojej stronie internetowej magazyn Rolling Stone. Questlove znalazł się na 54 miejscu.

Jak czytamy w notce, gra Questlove’a zawsze wywracała pokładane w niej oczekiwania do góry nogami. „Szczęki, które na początku były ustawione sceptycznie do ‚żywego bandu hip-hopowego’ pierwszy raz opadły w momencie ‚You Got Me’, kiedy równomierne uderzenie werbli przechodzi w rozszalały breakbeat, który drum’n’bassowi producenci tworzą dzięki elektronice. (…) The Tonight Show With Jimmy Fallon mogłoby być łatwą robotą, ale on traktuje to jako conocne wyzwanie aby dodawać nowe strony do swojej encyklopedii rytmów. Wpasowywać się w styl każdego gościa, który się pojawia. (…) ‚To jest to co jest tak fajne u Ahmira (…) Może wejść w ten obszar (styl danego artysty – przyp. red.), kierować nim i postrzegać go z szerszej perspektywy.'” To słowa Charliego Huntera — uznanego już gitarzysty, który współpracował z Questlovem przy kultowym Voodoo D’Angelo. Trudno się z nimi nie zgodzić.

Obok Questa w zestawieniu znalazł się między innymi Earl Young — bębniarz udzielający się w kawałkach między innymi Harold Melvin and the Blue Notes, The Spinners i The O’Jays. To jego perkusja w „The Love I Lost” Melvina i spółki uchodzi za główną inspirację, która posłużyła do stworzenia muzyki house. Oprócz niego także jazzowe legendy — Billy Cobham i Jack DeJohnette, ale również związany z Funkadelic Ramon „Tiki” Fullwood, Tony Allen, Elvin Jones, a nawet Travis Barker. Gratulujemy!

Cała setka do sprawdzenia w linku.

Składy Cypherów na BET Hip-Hop Awards 2015

Każdego roku czekam na cyphery podczas BET Hip-Hop Awards i nigdy się nie zawodzę, bo poziom zawsze jest wysoki. Najbardziej charakterystycznym momentem w całej historii gali jest dla mnie zwrotka Kendricka z 2013 roku, która nagrywana była po zamieszaniu z „Control”. Tym razem połączono old school z new schoolem i zobaczyć będzie można Doug E. Fresha, Redmana, Keitha Murraya na przeciw młodemu pokoleniu: Vince Staples, King Mez, Casey Veggies. W reprezentacji kobiet znalazła się Tink, Nicole Paris, czy Renee Ellis Goldberry. Wsparciem na deckach będą Questlove, DJ Scratch i standardowo DJ Premier. Tegoroczna gala została zarejestrowana w zeszły piątek w Atlancie, a wyemitowana będzie 13 października. Na żywo wystąpili między innymi Dej Loaf, Diddy, Lil’ Kim, Rich Homie Quan czy T.I..

Poniżej pełen skład cypherów:

Vince Staples
Black Thought
Casey Veggies
Charles Hamilton
Albe Back
Doug E. Fresh
Erick Sermon
Renee Elise Goldsberry
Daveed Diggs
Tripz
Joyner Lucas
Jackie Spade
Lin-Manuel Miranda
Keith Murray
Muggsy Malone
Nicole Paris
Rahzel
Redman
J-Doe
King Mez
Raury
Tink

Nowe wideo: Questlove „The Lesson Pt. 1”

To już dziewiąty raz, gdy The Roots zaprosili muzycznych gości i zorganizowali Jam Session w Los Angeles. Jednym z ciekawszych momentów tego wydarzenia był rapowy występ Questlove’a, który przy asyście Black Thoughta, wykonał zwrotkę Dice Rawa do utworu „The Lesson Pt. 1” z albumu Do You Want More?!!!??!. Etatowy perkusista dołożył, również kilka freestyle’owych linijek wzbudzając przy tym aplauz zebranej publiczności. Wielka gratka dla fanów The Roots lub po prostu dla miłośników dobrej muzyki.

Nowy utwór: The Roots feat. Raheem Devaughn „Tomorrow”

Zdaje się, że regularne przygrywanie u Jimmiego Fallona pozwoliło chłopakom z The Roots utrzymać wysoką formę, bo szykuje nam się naprawdę dobry materiał. Jeszcze wczoraj informowaliśmy o trackliście nowego albumu, w której notabene goście nie zostali uwzględnieni, a teraz dostajemy drugi po „When the People Cheer” singiel, z niespodziewanym gościnnym udziałem Raheema Devaughna. Ciekawe ile takich niespodzianek mają jeszcze w zanadrzu. Tajemniczy tytuł płyty, …And Then You Shoot Your Cousin, intrygująca okładka i przede wszystkim dwa pierwsze single wyraźnie sygnalizują, że jest na co czekać. My czekamy. Jedenasty studyjny album Black Thoughta, Questlove’a i spółki ukaże się już 19 maja.

D’Angelo, Mary J. Blige & Questlove w utworze Michaela Jacksona

Kilka dni temu gitarzysta zespołu The Time (znanego ze współpracy z Prince’em), Jesse Johnson umieścił na swoim fanpage’u na facebooku wpis, w którym zamieścił informacje jakoby miał brać udział w nagraniu utworu na najnowszy pośmiertny album Michaela Jacksona, Xscape. Co ciekawe, wymienił nazwiska dużej ilości osób pracujących nad piosenką. Wśród różnych producentów i inżynierów dźwięku znalazły się takie postaci jak Mary J. Blige, Questlove oraz D’Angelo! Wiadomość tę od razu podchwyciły wszystkie media, my jednakże podchodzimy do tej informacji sceptycznie, gdyż wpis po niedługim czasie został usunięty. Utwór miałby nosić tytuł „H** ** *** *********e” zgodnie z tym, co napisał Jesse. Źródła z MJJC (Michael Jackson Community) podają, że odkodowany tytuł to „Hot Fun In The Summertime”. Czekamy z niecierpliwością na pierwszy singiel oraz na potwierdzoną tracklistę, bo w końcu nie ma pewności tylko co do jednego tytułu…

TRACKLISTA (wg informacji dziennikarzy, którzy rzekomo brali udział w odsłuchaniu albumu, a którą można znaleźć na MJJC):

1. „Love Never Felt So Good”
2. „Chicago (She Was Loving Me)”
3. „A Place With No Name”
4. „Do You Know Where Your Children Are”
5. „Slave to the Rhythm”
6. „Blue Gangster”
7. „Xscape”
8. „Stop Throwing Your Life Away”
====== DELUXE VERSION ONLY ======
9. „Hot Fun In The Summertime” (feat. D’Angelo & Mary J. Blige)
10. „Love Never Felt So Good” **Original Version**
11. „She Was Loving Me” **Original Version**
12. „Chicago” **Original Version**
13. „A Place With No Name” **Original Version**
14. „Do You Know Where Your Children Are” **Original Version**
15. „Slave to the Rhythm” **Original Version**
16. „Blue Gangster” **Original Version**
17. „Xscape” **Original Version**

Recenzja książki: Mo’ Meta Blues: The World According to Questlove

Ahmir „Questlove” Thompson and Ben Greenman

Mo’ Meta Blues: The World According to Questlove

(2013)

Grand Central Publishing

Questlove i The Roots od zawsze słynęli z tego, że równie dobrze się ich czytało jak i słuchało. To oni za pomocą umieszczonych w książeczkąch albumów liner notesów wyprzedzali epokę pod względem bezpośredniej relacji ze słuchaczem, natomiast w nastałej zaraz erze internetu wylansowali prężnie do dziś działający serwis Okayplayer.com. W przypadku autobiograficznych książek hiphopowych artystów nie zawsze można się spodziewać satysfakcjonującej lektury (co czasem też jest plusem, zważywszy na bardzo miło zaskakujące Decoded Jaya-Z). Sięgając po ksiażkę Ahmira „Questlove’a” Thompsona byłem więcej niż pewien, że warto. Nie myliłem się. W jednym z rozdziałów Questo przedstawia własną teorię podziału hip hopu na artystyczne epoki, w nawiązaniu do tego również pozwolę sobie na chronologiczną systematykę opisanych w Mo Meta Blues... okresów działalności muzyka.

Już pierwsze rozdziały opisujące dzieciństwo pokazują, że będziemy mieli do czynienia z nietypową jak na hiphopowca historią. Ahmir pochodził z porządnej, muzycznej (jego ojciec był gwiazdą filadelfijskiego doo-wopu) rodziny gotowej zapewnić mu wszelkie środki do rozwoju jego pasji. Nie był również typem rozrabiaki, raczej rozważnego, pokornego introwertyka. Chociaż brzmi to jak sielanka, Questo wyraźnie zwraca uwagę na problematykę związaną z życiem wśród rówieśników, którym już tak dobrze w życiu się nie wiodło. Cała historia nabiera lekkiego rock’n’rollowego klimatu dopiero wtedy, kiedy poznajemy postać Tariqa, dobrze nam znanego pod ksywą Black Thought.

Początki rapowej kariery Rootsów stanowi zdecydowanie najciekawszą część książki. Wielu z Was czytając te rozdziały uświadomi sobie jakim ogromnym wyzwaniem było rozkręcenie kariery alternatywnej grupy hiphopowej w dobie komercyjnych sukcesów wykonawców z Death Row i Bad Boy Records, czy w obliczu posiadających większą siłę przebicia marek typu A Tribe Called Quest i Wu-Tang Clan. Wielka cierpliwość i determinacja pozwalały grupie wkraczać coraz głębiej w szeregi rapowego światka, dzięki czemu poznajemy interesujące szczegóły prosto z frontu niesławnej wojny między wschodnim a zachodnim wybrzeżem. W tym samym czasie pojawiają się D’Angelo, J Dilla, a astrologowie powoli zaczynają przewidywać zwiększoną aktywność konstelacji wodnika (jeśli wiecie o czym mówię…).

Wraz z biegiem lat coraz mniejsze dla Ahmira znaczenie mają kolejne premiery albumów Pierwiastków (nie Korzeni, jak powszechnie uważamy), a coraz większe: relacje z artystami, politykami i innymi osobami publicznymi, z którymi Questlove zaczął przez te wszystkie lata się zadawać (duża w tym zasługa programu Jimmy’ego Fallona). Najbardziej rzecz jasna emocjonujące były dla mnie spotkania i momenty współpracy z innymi wielkimi muzykami. Al Green, Pharrell, D’Angelo czy Jay-Z — możecie być zaskoczeni wrażeniami Questa z tworzenia muzyki w towarzystwie tych osobowości. Nic nie przebije jednak niewiarygodnych wręcz spotkań Ahmira z jednym z największych idoli jego dzieciństwa, czyli z Księciem z Minneapolis — są to sytuacje prawie jak ze skeczu Dave’a Chappelle’a i Charliego Murpy’ego.

Wydawnictwo przemawia nie tylko głosem posiadacza najsłynniejszego afro w rapgrze. O ile rozdziały Bena Greenmana (piarz, dziennikarz The New Yorkera) opowiadające o kulisach powstawania książki wydają mi się raczej zbędne, to nie można tego powiedzieć o licznych wtrąceniach Richarda Nicholsa. Menedżer i producent wykonawczy wszystkich albumów The Roots okazuje się być nie mniej istotnym bohaterem opowieści co Black Thought i Questo, a jego nieraz zupełnie odmienne spostrzeżenia dodają wiele kolorytu i tak już barwnej narracji Ahmira. Oprócz tego książka oferuje nam również kilkanaście stron kolorowych zdjęć (naturalnie z przezabawnymi komentarzami) oraz rocznikowe zestawienie najważniejszych albumów życia — od roku urodzenia do momentu, w którym ? rozpoczął własną muzyczną karierę.

Mo’ Meta Blues… jest dokładnie taką książką, na którą czekałem. Czasem śmieszna, czasem poruszająca, pełna wartościowych ciekawostek (których celowo nie zdradzam, by nie psuć Wam niespodzianki), umiejętnie spuentowana lektura faktycznie pozwala nam spojrzeć na świat oczami naszego ulubionego perkusisty, producenta, dziennikarza, muzycznego nerda, a przede wszystkim pasjonata.  Nawet jeśli interesujesz się zupełnie innymi gatunkami muzycznymi (co zatem robisz na soulbowl.pl?), to i tak nawiążesz z Questo pewną nić porozumienia. Wystarczy, że też chociaż trochę kochasz muzykę.