yg
Nowy utwór: H.E.R. feat. YG „Slide”
Miesiąc po premierze kompilacji I Used to Know Her amerykańska wokalistka zaskakuje fanów nowym utworem. „Slide” to ciepłe i energetyczne R&B w muzycznym klimacie Bay Area, na którym usłyszymy także występ kalifornijskiego rapera YG. Debiutanckie wykonanie singla miało miejsce na imprezie Lights On Festival, której pomysłodawczynią, kuratorką i główną gwiazdą była H.E.R. we własnej osobie. Nowy krążek artystki, na którym wystąpił także Bryson Tiller i YBN Cordae, zyskał dobre recenzje i odbiór wśród słuchaczy. Czy już wkrótce możemy spodziewać się jej kolejnego wydawnictwa? Czas pokaże.
#Friday Roundup: Flying Lotus, Steve Lacy, Lucky Daye, Mavis Staples, Beast Coast i inni
Kolejny bogaty w wydawnictwa piątek — w ten weekend polecamy nowego FlyLo, debiuty Steve’a Lacy’ego i Lucky’ego Daye’a, kolaborację Mavis Staples z Benem Harperem, materializację długogrającego Beast Coast, Abstract Orchestrę reinterpretującą Madvillaina i nowe wydanictwa od Shay Lii, Andreyi Triany, Rashana Ahmada czy YG. Oprócz tegom co przygotowaliśmy w naszym cotygodniowym zestawieniu, koniecznie sprawdźcie również naszą playlistę, gdzie znajdziecie też epki Jordana Rakeia, Blu & Exile, Rotimiego, Mylesa Camerona, $uicideBoys, Terri Walker i Kelly Rowland.
Flamagra
Flying Lotus
Warp Records
Ósmy krążek Fly Lo budził ogromne emocje jeszcze zanim się pojawił. Pierwszy album po pięcioletniej przerwie producenta zapowiedział sam David Lynch, w dodatku w singlu o bardzo wymownym tytule „Fire is Coming” Głośno było też o gościach, których Steve Elison wciągnął w swój freakshow, bo poza wspomnianym reżyserem na płycie udzielają się Denzel Curry, Tierra Whack, Solange, Anderson .Paak, George Clinton, Thundercat, Little Dragon, Toro y Moi i Shabazz Palaces. Owocem współpracy tej familii jest ponad godzinny festiwal muzycznych ekscesów z neofunkowym sznytem uciekających w afrofuturystyczny nu jazz, regularnie rozrywany przez serie glitchujących przełamań. W mikrokosmosie stworzonym na Flamagrze lawirujemy między introwertycznymi opowieściami o traumie w wykonaniu Denzela Curry po wpychającą cycki w twarze Tierrą Whack, a kierunek temu cyrkowi nadają gęsto poprzetykane szumem instrumentale ze wspaniale (jak zawsze u Ellisona) rozegranymi planami. Flamagra na tle tak wyrazistych albumów jak You’re Dead! czy Cosmogramma wypada co prawda mniej spójnie i nieco chaotycznie, jednak błyskotliwe, ekstrawaganckie idee, za które pokochaliśmy poprzedniczki są obecne i tutaj.- Wojtek
Apollo XXI
Steve Lacy
3qtr under
Na pierwszy długogrający projekt Steve’a Lacy’ego czekaliśmy długo, zwłaszcza że wydane w 2017 roku amatorskie Demo ujęło nas swoim niewymuszonym i żywym, gitarowym, soulowo-funkowym brzmieniem. Apollo XXI, utrzymane w podobnym klimacie, co The Last Party Matta Martiansa (również członka The Internet), zdaje się je dopracowywać. Jak powiedział Steve, to jest jego podróż; to wyraz tego, jak się teraz czuje. — Klementyna
Painted
Lucky Daye
Keep Cool
Lucky Daye nie kazał na siebie długo czekać i tuż po kolejnym rewelacyjnym singlu niespodziewanie przedstawił nam pełen obraz swojego debiutanckiego albumu Painted. Do zestawu wcześniejszych dwóch epek i wypuszczonego luzem „Love You Too Much” dołączyło eleganckie zamknięcie. Zaskoczenia nie ma — artysta znów udowadnia nam, że nadzwyczajna paleta środków wyrazu, jaką wcześniej stosował, nie była przypadkowa. Pomysł Daye’a na alternatywne R&B podszyte klasyczną soulową wrażliwością rozkwita na Painted w pełnej krasie i wnosi mnóstwo powietrza do współczesnej sceny. W tym tygodniu to pozycja obowiązkowa. — Maja Danilenko
>
We Get By
Mavis Staples
Anti
Stwierdzić, że Mavis Staples jest ambasadorką zmian, to jak powiedzieć, że woda jest mokra, a jednak weteranka południowego soulu nie ustaje w jednoznacznym wyrażaniu swojego życiowego stanowiska. Pod koniec marca, zaledwie kilka tygodni po premierze krążka z zapisem jej znakomitego londyńskiego koncertu, piosenkarka podzieliła się nowym singlem o wiele mówiącym tytule „Change” — gitarową zapowiedzią 12. studyjnego krążka artystki We Get By, który wytwórnia Anti po dwutygodniowej zwłoce wypuściła wreszcie dziś. Na nowym krążku 79-letniej Staples znalazło się w sumie 11 soul-rockowych numerów wyprodukowanych przez ikonę amerykańskiej alternatywy lat 90. Bena Harpera. — Kurtek
Escape From New York
Beast Coast
Beast Coast Media
Beast Coast to kolektyw łączący pod swoim szyldem reprezentantów the Underachievers, Flatbush Zombies i ekipy Pro Era z Joey’em Bad$$em na czele. Z takim składem i taką chemią w grupie (dosłownie i w przenośni) potencjał był ogromny i Escape from New York robi wszystko, żeby go wykorzystać. Dostajemy 13 posse cutów narkotycznego rapu z pogranicza starej szkoły i onirycznego, mrocznego trapu, robiący niekiedy chwilowe odjazdy w g-funkową przewózkę bez spiny. Chłopaki, mimo agresywnego, niepokojącego vibe’u całości, stawiają raczej na fun i mixtape’owy luz, przez co całość bardzo dobrze razem płynie, wciągając w swój psychodeliczny trip słuchaczy podatnych na takie muzyczne intoksykacje- Wojtek
Dangerous
Shay Lia
Shay Lia
Debiutancka epka Shay Lii Dangerous to produkt, na który składają się aksamitne sofistykowane tańce spod znaku Jessie Ware, przykryte satynową, zmysłową nastrojowością z rejonu Sabriny Claudio. Nad całokształtem czuwa świadomy i intrygujący wokal Shay Lii. Artystka świetnie odnajduje się zarówno w estetyce soul, jak i w R&B. Wtórują jej goście, jak Buddy i Kojey Radical czy KAYTRANADA i BADBADNOTGOOD w roli producentów. Koleżanka KAYTRANADY nie zawiodła i utrzymała klasę charakteryzującą wydane do tej pory single. Sprawdźcie koniecznie! – Maja Danilenko
Life in Colour
Andreya Triana
Hi-Tia Records
Do szarości i powagi obecnego świata Andreya Triana postanowiła dodać nieco żywych barw. Pomimo że okładka nowej płyty Life in Colour przywołuje na myśl bupowe rytmy, artystka do pokolorowania poważnych tematów dotyczących kobiecości, girl power, niezależności, miłości oraz wolności użyła szerokiej palety barw i sprawiła, że omawiane kwestie stały się bardziej przystępne dla słuchacza, nie tracąc jednocześnie na swojej wartości. Teksty wplotła w barwne dźwięki popu, bluesa, reggae i jazzu, spajając wszystko w całość przy pomocy swojego charakterystycznego i mocnego wokalu. Płyta jest głośnym manifestem kobiecości, za sprawą którego każda kobieta może rządzić jak królowa i być superbohaterką. – Forrel
The Sun
Rashan Ahmad
B Sides
Rashan Ahmad ma na swoim koncie całe mnóstwo projektów z ludźmi z całego świata. Jego najnowszy krążek zatytułowany The Sun to kolejny krok naprzód. O ile poprzednie solowe wydawnictwa ograniczały się raczej do współpracy z jednym producentem, to na swoim nowym albumie zebrał całe grono muzyków z tak odelgłych od siebie miejsc, jak chociażby Dakar, Paryż, Seattle, Hiszpania czy Nowy Meksyk. Efektem jest bardzo eklektyczna i to nie tylko muzycznie płyta. Śpiewanie, spoken word oraz oczywiście znakomite rapowanie, przenosi nas w świat doświadczonego i pewnego swojego miejsca w świecie człowieka, a sam album przypomni wielu czasy znakomitego Crown City Rockers. — efdote
Madvillain, Vol. 2
Abstract Orchestra
Ata
Po jazzowym hołdzie dla J. Dilli w listopadzie Abstract Orchestra wzięło na warsztat dorobek Madvillain — superduetu złożonego z MF Dooma i Madliba, którzy w 2004 roku wydali wspólnie jeden z najbardziej ikonicznych krążków w historii alternatywnego rapu, by następnie rozpłynąć się w próżni. Teraz angielski jazzrapowy big band pod wodzą saksofonisty Roba Mitchella na nowo odkrywa spuściznę Madvillainy, łącząc w równych proporcjach hip hop i jazz w stylu klasycznych ścieżek dźwiękowych do programów telewizyjnych. Dziś ukazała się druga część projektu przynosząca 13 nowych reinterpretacji motywów z legendarnej płyty. — Kurtek
4REAL 4REAL
YG
Def Jam Recordings
YG postanowił nie tracić czasu i po zaledwie 9 miesiącach od wypuszczenia Stay Dangerous prezentuje nam swój najnowszy projekt zatytułowany 4REAL 4REAL. W zasadzie to płyta miała ukazać się miesiąc wcześniej, jednak po śmierci Nipsey Hussle’a raper zdecydował o przesunięciu daty premiery na maj. I choć całość materiału została zarejestrowana jeszcze przed tym tragicznym zdarzeniem, to reprezentant LA postanowił uczcić na nim pamięć zmarłego przyjaciela. Poza tym, na krążku znalazło się 13 numerów, w tym singlowe „Go Loko” i „Stop Snitchin”. Do YG dołączył również szereg gości, w tym Tyga, Boogie, Valee, Meek Mill, Kamaiyah i G-Eazy. Za część produkcji na albumie odpowiada m.in. DJ Mustard, który z pewnością dorzucił tu kilka west-coastowych bangerów. Jak słyszymy w otwierającym numerze: „talkin’ ’bout the West Coast, I’m the face of it”. Ile w tym prawdy? Sami się przekonajcie. — Mateusz
Wszystkie wydawnictwa wyżej i pełną selekcję tegorocznych okołosoulowych premier znajdziecie na playliście poniżej.
Cypher Week, czyli nowa inicjatywa hip-hopowa w Warszawie
Uwaga, nowa inicjatywa koncertowa w Warszawie! Denzel Curry, Clams Casino, Bladee oraz Skepta to artyści, którzy w tym roku zostali headlinerami Cypher Week. To festiwal organizowany przez agencję Follow The Step, która Cypher Week opisuje jako „świeże wydarzenie bez precedensu”. Głównym założeniem koncertów jest promocja hip-hopu w stolicy. Festiwal potrwa od 3 do 8 grudnia i ma odbywać się co roku. Biletów szukajcie tutaj, a dokładną rozpiskę koncertów znajdziecie na stronie wydarzenia.
Line up prezentuje się następująco:
• 3.12 Denzel Curry – Progresja, Warszawa
• 5.12 YG – Progresja, Warszawa
• 6.12 Skepta – Progresja, Warszawa SOLD OUT
• 7.12 Clams Casino – Niebo, Warszawa
• 8.12 Bladee – Smolna, Warszawa
Kariera YG w pigułce
Już 5 grudnia po raz pierwszy do Polski zawita najbardziej wierny czerwieni reprezentant zachodniego wybrzeża, YG! Young Gangsta zagra w warszawskiej Progresji — miejscu, w którym wcześniej publiczność rozgrzewali do, uwaga, czerwoności (hehe) The Game czy Tory Lanez. Tym razem agencja Follow The Step we współpracy z Big Idea i samym klubem zaprosiła innego członka gangu Bloodsów. Ponadto, dzień po występie Keenona Jacksona scenę ochrzci Skepta! To będzie ciężki tydzień, ale jakże udany! Zanim to jednak nastąpi, na 30 dni przed koncertem przygotowałem dla Was listę najlepszych moim zdaniem numerów YG.
12.
YG feat. Ty Dolla $ign
Pu$haz Ink/Def Jam
Zanim jeszcze YG stał się symbolem nowoczesnych Bloodsów w showbiznesie, mało kto wiedział, że w 2010 roku wydano jego pierwszy komercyjny singiel pt. „Toot It and Boot It”, na którym gościnnie udzielił się Ty Dolla $ign. Co ciekawe, Ty odpowiada również za bit. Zabawnie się ich ogląda mająć świadomość jaki sukces osiągneli i gdzie są w 2018.
11.
YG feat. DJ Mustard
Pu$haz Ink/Def Jam
„Left, Right” to drugi singiel, który promował album My Krazy Life w 2013 roku. Wyprodukowany przez Mustarda agresywny banger, od którego czuć bryzę prosto z Long Beach.
10.
YG feat. Drake
Pu$haz Ink/Def Jam
Pierwsza współpraca Young Gangsta z Drake’iem i od razu ogromny sukces — „Who Do You Love?” dotarło na 54 miejsce listy Billboard Hot 100. Numer został oczywiście wyprodukowany przez Mustarda i jest jednym z wielu udanych imprezowych kawałków reprezentanta Compton.
9.
YG feat. Jeezy, Rich Homie Quan
Pu$haz Ink/Def Jam
Zdecydowanie najpopularniejszy utwór z repertuaru YG. To także swego rodzaju hymn zachodniego wybrzeża przez charakterystyczny wokal Rich Homie Quana i elementy bitu przypominające stary dobry numer „I Got 5 on It” duetu Luniz.
8.
The Game feat. Problem, YG & Ty Dolla $ign
Blood Money Entertainment/eOne Music
Dwupłytowe wydawnictwo The Documentary 2 i The Documentary 2.5 to chyba najbardziej nasycony gangsta rapem album Game’a. Wśród wielu doskonałych utworów znalazło się tam także miejsce na trafiony w punkt west coasto rapo g-funk stworzony przez Battlecata. „Up On the Wall” to jeden z najjaśniejszych highlightów w karierach obu reprezentantów Compton.
7.
YG
Pu$haz Ink/Def Jam
„I Just Wanna Party” to obowiązkowa pozycja na setliście każdego występu YG. Jedyny minus tego bangera jest taki, że jego wykonanie na żywo jest skrócone, ponieważ za połowę jego sukcesu odpowiadają zwrotki członków Black Hippy — Schoolboya i Jay Rocka.
6.
YG
Pu$haz Ink/Def Jam
Zostawię tu tylko jeden z komentarzy na YouTubie: „This is so gangster, it made me rob my own house”.
5.
YG feat. 2 Chainz, Big Sean, Nicki Minaj
4 Hunnid/Def Jam
Takie grupowe projekty lubimy najbardziej i choć wydaje się, że Big Sean nie pasuje do vibe’u YG, to jednak w tym przypadku się obronił. Być może dlatego, że sam kawałek nie jest ciężki w odbiorze, a jego zachodni charakter został łagodnie pogodzony z fabrycznym klimatem z Detroit. Domieszka nowojorskiego sznytu od Nicki i klasycznej Atlanty jeszcze nikomu nie zaszkodziła.
4.
Jeremih feat. YG
Def Jam
Gdyby tylko Jeremih nie miał problemów z wytwórnią i do tego kawałka powstałby klip na czas… shame on you, Def Jam.
3.
YG feat. Drake, Kamaiyah
Pu$haz Ink/Def Jam
Druga współpraca Drake’a i YG i kolejny hit. Tym razem pomogła wschodząca wówczas gwiazda Bay Area, Kamaiyah. Ciekawostka: mniej więcej w tym samym czasie Drake kończył pracę nad swoim albumem i wysłał swoją zwrotkę do YG mimo napiętego grafiku. Szacunek.
2.
YG
4 Hunnid/Def Jam
True gangsta. Ta piosenka sprawi, że poczujesz się Bloodem tak bardzo, że będziesz zły na bezchmurne niebo.
1.
YG
Def Jam
Absolutny numer jeden u YG. Krystalicznie czysty i perfekcyjny g-funk w najlepszym wydaniu. Ciekawostka — za bit odpowiada Terrace Martin. Welcome to Bompton.
BONUS TRACK
YG feat. A$AP Rocky
4 Hunnid/Def Jam
Najświeższy produkt od YG. Nie jest to materiał górnych lotów, ale miło się ogląda zachodnie i wschodnie wybrzeże w jednym kadrze.
YG zagra w Warszawie!
Ale bomba! YG zawita do Polski w ramach trasy promującej album Stay Dangerous. Freshman XXL z 2011 roku zaskoczył po cichych latach w Def Jam debiutanckim albumem My Krazy Life w 2014 roku i od tamtej pory jest na szczycie zachodniej rapowej sceny. To będzie pierwszy występ Young Gangsta w naszym kraju. Jak to zwykle bywa z najlepszymi rapowymi koncertami w Polsce, artystę ugości Progresja Music Zone.
Data: 5 grudnia 2018
Otwarcie bramek o 19:00
Start o 21:00.
Bilety trafią do sprzedaży w piątek 12 października o godz. 10:00. Dostępne będą na www.followthestep.com, na Biletomacie, platformie Eventimu, eBilet, Going., GoOut.pl i Ticketmaster Polska oraz w stacjonarnych punktach sprzedaży Empik, Saturn i Media Markt.
Nowy utwór: DJ Mustard feat. Travis Scott & YG „Dangerous World”
Wczoraj swoje albumy wydali Travis Scott i YG. Teraz DJ Mustard, który zajął się muzyką w ponad połowie numerów na drugiej z tych płyt, postanowił wypuścić wspólny numer obydwu raperów zatytułowany „Dangerous World”. Oczywiście na swojej produkcji. Tytuł jest połączoną wersją nazw obydwu projektów — Stay Dangerous YG i ASTROWORLD Scotta. Travis ozdabia bit swoim melodyjnym flow, a YG dodaje trochę west coastowego klimatu w swojej nawijce. Całkiem miłe dla ucha i do tego dobrze buja.
#FridayRoundup: Travis Scott, Mac Miller, YG, Dâm-Funk, H.E.R.
Jak co tydzień dzielimy się garścią rekomendacji i odsłuchów najciekawszych premier płytowych, a tam m.in. długo wyczekiwany album od Travisa Scotta oraz nowy krążek jakim obdarował nas Mac Miller.
Astroworld
Travis Scott
Epic Records
Zapowiadane od bardzo długiego czasu Astroworld urosło wręcz do miana współczesnego Detoxu. Travis Scott postanowił jednak pokazać swoje najnowsze dzieło światu i spragnionym progresywnego hip-hopu fanom. To, co cieszy to fakt, iż Astroworld ma stanowić bezpośrednią kontynuację debiutanckiego Rodeo. Wśród 17 utworów pojawiła się tylko jedna znana już wcześniej propozycja, „Butterfly Effect”, podczas gdy cała reszta pozostaje absolutną zagadką. Lista gości, jak na Travisa Scotta prezentuje się natomiast imponująco; Drake, Frank Ocean, Tame Impala, Swae Lee czy Pharell Williams to tylko część artystów, którzy pojawią się na najnowszym wydawnictwie rapera z Houston. Zróżnicowani producenci, tacy jak Hit Boi, Sonny Digital, Boi-1da czy Murda Beatz zwiastują pewien rozstrzał w kwestii brzmienia, a cała otoczka płyty, w tym okładka i promocyjne filmy podsycają apetyt na wycieczkę w najdalsze zakątki szalonej wyobraźni protegowanego Kanye Westa. Astroworld to jedna z tych płyt, która wzbudza wiele emocji i kusi obietnicą odmienności — miejmy nadzieje, że będzie to obietnica spełniona i kolejna perełka w dyskografii tego utalentowanego rapera — Adrian
Swimming
Mac Miller
Warner Bros. Records
Od samego początku swojej kariery Mac Miller stanowił swoisty fenomen. Drobny chłopak o żydowskich korzeniach, rapujący z początku o butach i pizzy, na stałe zagościł w panteonie hip-hopowych gwiazd. Jego dyskografia pełna jest różnorodnych projektów i bardzo ambitnych przedsięwzięć, wliczając w to „The Divine Feminine”, czyli jego ostatni solowy album. Od tego czasu w życiu Maca sporo się pozmieniało, wliczając w to burzliwy związek z Arianą Grande. Swimming to 13 utworów wyprodukowanych przez takie nazwiska jak Cardo, J. Cole czy Alexander Spit. Wśród niewielu gości na płycie pojawił się Snoop Dogg i Thundercat. Piąty album w karierze rapera z Pittsburgha zapowiada się na emocjonalne, depresyjne, ale również szczere i bardzo osobiste wyznanie. Pozycja konieczna do przesłuchania — Adrian
Stay Dangerous
YG
Def Jam Recordings
YG to obecnie obok Kendricka i ekipy TDE jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci na rapowej mapie Los Angeles. My Krazy Life i Still Brazy odniosły komercyjny sukces, więc tego samego można spodziewać się po Stay Dangerous. Obiecująco zapowiada się powrót do współpracy z DJ-em Mustardem. Na albumie znalazło się piętnaście kawałków, a gościnnie pojawią A$AP Rocky, 2 Chainz, Big Sean, Nicki Minaj, Quavo i inni. —Mateusz
Architecture II
Dâm-Funk
Glydezone Recordings
Po dwóch latach od ukazania się pierwszej części Architecture Dam Funk powraca z kontynuacją projektu inspirowanego właśnie architekturą. Tym razem nie pod szyldem Stone Throw a Glydezone Recordings i w dodatku mniej leniwie niż zwykle. Na epce znajdą się cztery utwory, które z pewnością sprawdzą się podczas panujących upałów. Tych, którzy znają twórczość tego pana zachęcać nie trzeba, tak więc odsyłam prosto do odsłuchu. —Mateusz
I Used To Know Her: The Prelude
H.E.R.
RCA Records
Po serii obiecujących featuringów Gabriella Wilson zaskoczyła nas wydaniem z dnia na dzień nowej epki. Tym bardziej zdumiewa otwierające mini-album „Lost Souls” z udziałem D.J.-a Scratcha. W intro do epki pobrzmiewają zagubione dusze Lil Kim i Lauryn Hill. „Against me” i zamykające epkę „As I Am” to już czysta esencja alternatywnego R&B. Miniaturka „Be on My (Interlude)” zaciekawia bubble-popowym motywem, a w „Feel a Way” H.E.R. czaruje jak zawsze. Jednak najbardziej reprezentatywne jest zdecydowanie przyjemnie bujające „Could’ve Been” z Brysonem Tillerem. I Used to Know Her: The Prelude to idealny soundtrack pod letni weekendowy chillout. Poznajcie nową muzykę H.E.R.! — ibinks
Pełną plejlistę z tegorocznymi okołosoulowymi premierami znajdziecie poniżej.
YG wypuszcza singiel i zapowiada album
Still Brazy wydane w 2016 roku było jednym z najlepszych projektów w klimacie zachodniego wybrzeża w ostatnich latach. YG wyrobił już sobie silną pozycję na scenie, teraz wystarczy ją tylko utrzymać, wypuszczając kolejne mocne projekty. Podczas ubiegłotygodniowego Weekendu Gwiazd NBA, który miał miejsce właśnie w Los Angeles, raper zapowiedział, że jego nadchodzący album będzie zatytułowany Still Dangerous. Niestety nie podzielił się jeszcze żadnymi szczegółami odnośnie do premiery, ale potwierdzeniem zapowiedzi jest singiel „Suu Whoop”. Kawałek wyprodukował DJ Mustard, wygląda więc na to, że pod dłuższej rozłące panowie postanowili wznowić współpracę.
Recenzja: Fergie Double Dutchess
Fergie
Double Dutchess (2017)
Retrofuture Productions/BMG Rights Management
Po dużym komercyjnym sukcesie debiutu The Dutchess, Fergie podjęła zaskakującą decyzję o zawieszeniu swojej solowej kariery. Nikt jednak nie przypuszczał, że będzie to trwało ponad dekadę. W międzyczasie koncertowała jeszcze z Black Eyed Peas, ale ostatecznie pożegnała się z zespołem i przystąpiła do tworzenia nowego wydawnictwa. Proces zajął jednak tyle czasu, a sposób prezentacji jego wyników był tak chaotyczny, że mało kto spodziewał się, czy Double Dutchess ujrzy w końcu światło dzienne. Premiera była kilkukrotnie przekładana, a krążek w ostateczności wyciekł do sieci. Zmusiło to wytwórnię do rozpoczęcia jakiejkolwiek promocji, która uratowałaby płytę przed klapą i podciągnęła nieco słupki sprzedaży. W konsekwencji fani otrzymali trzynaście kompozycji zamkniętych w bezbarwnym pudełku o mało oryginalnej nazwie.
Ewidentnie ani sama Fergie, ani prawdopodobnie wytwórnia, nie mięli pomysłu na następcę The Dutchess. Kierunek, jaki na płycie został ostatecznie wybrany, to połączenie znanych dobrze z debiutu popowych dźwięków, z hip-hopowymi rytmami. Wisienką na torcie miała być zapewne bardzo popularna od kilku lat elektronika z piszczącymi delfinami w tle. Historia już niejednokrotnie pokazała, że rozgrzebywanie przeszłości i próba sięgnięcia po styl muzyczny, który kiedyś przyniósł sukces, dla większości wykonawców kończy się porażką. Tak było również i w tym przypadku. Zafundowanie fanom mało oryginalnych „Life Goes On” czy „L.A.Love (la la)” spowodowało bardzo szybką śmierć tych kawałków. Do tego dołączyła ich niedostateczna promocja, co dodatkowo pogrążyło kompozycje na listach przebojów. Przy odrobinie pomysłu, takie single, jak „Hungry” z Rickiem Rossem czy nawet „Like It Ain’t Nuttin'” mogłyby nieco zamieszać na amerykańskich listach Urban R&B. Z kolei, gdyby odpowiednio wprowadzić do klubów „You Already Know” z niegwarantującą już sukcesu Nicki Minaj na featuringu lub skoczny utwór „Tension”, prawdopodobnie na niejednym parkiecie zebrałaby się grupa ludzi chcących potańczyć w rytm tych kawałków przy akompaniamencie kolorowych świateł i laserów. Nic z powyższego się nie wydarzyło, a nawet plastikowe, ale obiecujące „M.I.L.F. $„, pomimo milionowych wyświetleń w serwisie Youtube, poległo na listach przebojów.
Przez ponad dziesięć lat, które minęły od czasy wydania debiutanckiego albumu The Dutchess, muzyka i gusta muzyczne się zmieniły. Do łask wrócił hip-hop, a w rozgłośniach radiowych króluje muzyka taneczna. Fergie jednak zatrzymała się na etapie, kiedy święciła triumfy z BEP, co pomogło jej w rozpoczęciu solowego projektu. Tak długa przerwa i zawirowania wokół Double Dutchess spowodowały spadek zainteresowania nowym wydawnictwem, a chaotyczna i nijaka zawartość tylko przyczyniła się do klapy i marnej sprzedaży. Nawet wzorowanie się na pomyśle Beyoncé i stworzenie wizualizacji do każdego z utworów nie pomogło w wypromowaniu płyty. Wspomniane klipy zasługują jednak na uwagę ze względu na dobrą produkcję i ciekawe pomysły zobrazowania kawałków. Natomiast sama zawartość płyty nudzi, a z każdym kolejnym odsłuchem czułem przesyt wtórnymi dźwiękami i odgrzewanymi schematami. Niech to będzie ostatnia część z serii Dutchess, która zamknie pewien rozdział w życiu Fergie. Natomiast jej nowy projekt muzyczny, jeśli taki kiedykolwiek jeszcze powstanie, niech będzie dojrzały i bardziej przemyślany, żeby nie trzeba było świecić gołymi pośladkami w celu ratowania sprzedaży, bo Amerykanka ma znacznie więcej do zaoferowania, niż tylko seksowne ciało.
Nowy teledysk: Mariah Carey feat. YG „I Don’t”
Mój redakcyjny kolega, pisząc o singlu „I Don’t”, że jest nienachalny, miał rację, ale tylko co do wersji audio. Jego słowa nie mają już odzwierciedlenia w wersji wideo utworu. Jak przystało na Mariah, w klipie mamy do czynienia z półnagą artystką, mizdrzącą się nienaturalnie do kamery. Żeby tylko siedzenia tego pięknego samochodu wytrzymały. Obrazek można porównać do tego z „Beautiful” z Miguelem, niby glamour, a wygląda jak wersja demo. Przyzwyczailiśmy się już do wulgarnego wizerunku Carey, dlatego z przymrużeniem oka oglądam klip. Bardziej czekam na rozwinięcie nowego muzycznego image’u Amerykanki, który — miejmy nadzieję — nie zostanie tym razem spartaczony. Tak, to właściwe słowo. Press play poniżej na poprawę humoru.