asfalt records

Otsochodzi zapowiada nowy album

„Chcę szybszego tempa, pozytywnych emocji. Dlatego powstał Nowy Kolor. Zabawa konwencją, odejście od ciężkiego stylu – pozostając przy tym nadal starym Jankiem”, tak o nadchodzącym albumie mówi Otsochodzi. Nowy kolor ma ukazać się 24 listopada i będzie to trzecia długogrająca płyta Janka. Jak dotąd był on kojarzony głównie z oldschoolem, a niektórzy widzieli w nim polskiego Joeyego Badassa. Wypuszczenie singla „Nowy kolor”, gdzie stylem przypomina raczej Lil Uzi Verta, było dużym zaskoczeniem dla fanów. Z podobną reakcją spotkał się drugi zapowiadający płytę kawałek „Tel3f0ny”. Akcja promocyjna, na którą składają się wzorowo zrobione teledyski czy ostatni udział Otsochodzi w kampanii Reebooka, może znacznie przyczynić się do sukcesu płyty. Nie bez znaczenia pozostaje również naprawdę solidna lista gości. Na płycie usłyszymy Taco Hemingwaya (i to dwukrotnie), Włodiego, Pezeta, Holaka oraz Ostrego. Produkcjami zajęli się między innymi ENZU, Duit, Michał Graczyk czy O.S.T.R.. Po takim składzie można spodziewać się, iż album będzie mieszanką oldchoolu z nowymi brzmieniami. W tym tygodniu ruszył preorder Nowego Koloru, który nabyć można na stronie Asfalt Shop.

Nowy teledysk: O.S.T.R. „Miami”

Od wydania albumu Życie po śmierci minęło już trochę czasu, ale słuchacze Ostrego z pewnością o nim nie zapomnieli. Po pierwsze dzięki temu, iż była to zdecydowanie przełomowa płyta dla Adama, po drugie dzięki przemyślanej i rozbudowanej akcji promocyjnej (niedawno skończył się cykl koncertów Ostrego w ramach MTV Unplugged). Kilka dni temu O.S.T.R. ogłosił współpracę z firmą Diverse, która niebawem wypuści kolekcję ubrań projektowanych przez rapera z Bałut. Owocem tej kolaboracji jest również teledysk do jednej z lepszych piosenek z Życia po śmierci — „Miami”. Video zdaje się być wizualizacją przedoperacyjnych widzeń Ostrego, których mógł doświadczyć pod wpływem środków znieczulających. Przy okazji możemy zobaczyć, jak na muzyku prezentują się ubrania z jego nowej kolekcji.

Nowy utwór: Otschodzi „Tel3f0ny”

Halo? Tak, to znowu Młody Jan, a może raczej Young Otso, bo taka ksywka, patrząc, co obecnie wydaje raper, bardziej do niego pasuje. Reprezentant Asfaltu wypuszcza kolejny singiel z nadchodzącego albumu Nowy Kolor, a internet kolejny raz wrze. „Niech wróci stary Janek”, „Slam to było coś”, to tylko niektóre z komentarzy pojawiających się pod nowym klipem rapera. „Tel3f0ny”, tak jak można było się spodziewać, to wynik eksperymentowania Otsochodzi z newschoolem. W zasadzie to ciężko nazwać to eksperymentowaniem, bo poziom obydwu singli jest taki, jakby w nowej szkole siedział od dawna. Słychać Uziego? Być może, ale czy komuś to przeszkadza? Sam klip to zmontowane ujęcia Janka w różnych warszawskich miejscówkach, na które nałożone zostały grafiki znane z memów i gify. Pozostaje jedynie czekać na dalsze efekty połączenia Otsochodzi-newschool.

Recenzja: Taco Hemingway Szprycer

Taco Hemingway

Szprycer (2017)

Asfalt Records

Lakoniczna zapowiedź po udanym koncercie na tegorocznym Openerze i mural na jednej z warszawskich kamienic – tyle wystarczyło, aby wszyscy wstrzymali oddech trzydziestego lipca, czyli w dniu premiery epki Szprycer. Jak zwykle Taco wrzucił cały materiał do sieci, udowadniając, że nadal chce, aby fani znali teksty, „jak się zna kolędy”. Oczekiwania były wielkie, bo nikt raczej nie wyobraża sobie, aby raper mógł wypaść z rozpędzonej karuzeli swojej kariery.

Chyba najczęściej pojawiającym się słowem towarzyszącym pytaniom o nową epkę było „znowu”. Znowu będzie to soundtrack na lato? Znowu będzie o Warszawie? A może znowu o pokoleniu, które „zgubiło miłość na melanżu razem z telefonem”? Wydaje się jednak, że Szprycer wszystkie te obawy rozwiewa. Co prawda zawiera w sobie zarówno zadatki na „letniaki”, a przez piosenki przewijają się nazwy modnych warszawskich miejsc, ale niełatwo wskazać jakiś jeden trop, aby trafnie określić całość epki. Materiał jest bardzo zróżnicowany i zaskakujący, nawet dla najbardziej zagorzałych fanów Taco. Kto by pomyślał, że będziemy mieli okazję usłyszeć go na autotunie czy śpiewającego? Wyobrażała sobie to chyba raczej nieliczna grupa miłośników, bo Szprycer podzielił fanów muzyka, pozostawiając u wielu z nich gorzki posmak zamiast oczekiwanej ekscytacji.

Epka zaczyna się bardzo dobrze, bo „Nostalgia” to być może jedyna piosenka, która mogłaby stać się przebojem. Mimo to do zeszłorocznego „Deszczu na betonie” jest jej daleko. „Nostalgii” słucha się dobrze — chociaż pojawia się autotune, pasuje do klimatu kawałka. Bity i śpiewny refren robią swoje, do tego teledysk, a w roli głównej sam Taco — trzy miliony wyświetleń na Youtubie w tydzień nie dziwią. Już po pierwszej piosence można stwierdzić, że raper jest na bieżąco z trendami nowej szkoły i z tym, co dzieje się za oceanem. Słychać, że inspiracją była wypadkowa z Views i More Life Drake’a. O tym, że Hemingway lubi rapera z Toronto wszyscy wiedzą. Mało kto jednak spodziewał się, że kiedykolwiek usłyszymy u Taco elementy charakterystyczne dla składów z Atlanty. „Skrrt skrrt” w wykonaniu Filipa faktycznie może wywołać zakłopotanie czy może nawet zażenowanie. Technicznie nie zawsze daje sobie radę z flow. Nie można mu zarzucić wyczucia rytmu, nie zdarza mu się wypaść z bitu. Mimo to jego flow nigdy nie było wyjątkowo elastyczne, kiedy więc słyszymy wyraźnie artykułującego każdą sylabę Filipa i trapowe bity, trudno do takiego połączenia przywyknąć.

Chociaż Taco na epce zaliczył kilka potknięć, trudno wytknąć je Rumakowi. W przeciwieństwie do Filipa on zmianę stylistyki przeszedł raczej zgrabnie i bezboleśnie. Poza Rumakiem produkcją zajęli się także Zeppy Zepp, znany z zeszłorocznego Wosku Borucci, oraz Duit. Na wyróżnienie zasługuje jednak Zepp, spod którego rąk wyszło „Chodź” — jednym może kojarzyć się z „Papierosami” Borixona, innym z „Portland” Drake’a. Poza „Nostalgią” najciekawszym utworem wyprodukowanym przez Rumaka jest „35”, które naprawdę przyprawia o dreszcze. Nie zdziwiłoby mnie usłyszenie charakterystycznego traviswskiego „Straight up” na początku. Mimo braku oczywistej linii melodycznej głos Taco, tekst i muzyka pasują do siebie jak w mało którym momencie epki. Taki poziom trzymają chyba tylko jeszcze tylko dwa inne kawałki: wspomniana „Nostalgia” oraz „Karimata”. Są tu też numery, których trudno wysłuchać w całości, na przykład „I.S.W.T” z nieciekawym tekstem i średnim podkładem.

Faktycznie Szprycer może być pewną niezręcznością w dyskografii Hemingwaya. Warto jednak spojrzeć na niego od innej strony, potraktować jako eksperyment. Filip sam kiedyś wspominał, że chciałby zasmakować różnych światów. Jak mu to wyszło? Być może to podróż wątpliwej jakości, ale moim zdaniem dobrze, że miała miejsce. Mieliśmy przynajmniej okazję przekonać się, że Filip jest prawdziwym artystą — wszechstronnym i odważnym, potrafiącym zaskoczyć nawet najbardziej zagorzałych fanów. A że oni tego nie doceniają, cóż, ich strata. Tymczasem Taco jest nie tylko narratorem, ale i głównym bohaterem tekstów, dzięki czemu częściowo obnaża siebie, raz nostalgicznie wspominając stare miłości, raz agresywnie wytykając hipokryzję swoim dawnym znajomym. Zdania mogą być podzielone, ale „Nostalgia” na pewno będzie nam towarzyszyć przez całe wakacje. A może jeszcze dłużej.

Nowy teledysk: Adi Nowak „Sen Intro”

Po rocznej nieobecności na scenie, Adi Nowak wraca wraz z pierwszym teledyskiem z nadchodzącej płyty VR. Wspomniany album będzie pełnym pełnoprawnym debiutem Adiego, bowiem do tej pory znaliśmy artystę tylko z entuzjastycznie przyjętej epki Nienajprawdziwsze, która została wypuszczona do sieci w styczniu 2016 roku, i którą niedługo po tym już legalnie wydał Asfalt Records. Producentem pierwszego singlowego numeru jest Drumlinaz z docenionego w podziemiu projektu Bitamina, a za mroczne i klimatyczne video odpowiada Story Video Media. Słuchamy, oglądamy i czekamy na więcej szczegółów na temat debiutanckiego longplaya poznańskiego MC.

Nowy teledysk: Rasmentalism „1985”

Jak obiecywali, tak też się stało. Wczoraj wieczorem zaprezentowany został pierwszy klip promujący zbliżający się wielkimi krokami album 1985 zespołu Rasmentalism. Jeżeli chodzi o sam numer to dostajemy to, do czego panowie nas już przyzwyczaili, czyli świetny soulowy sampel wpleciony w nowocześnie brzmiącą produkcje Menta oraz jak zwykle trafiające w samo sedno linijki Rasa, który z charakterystycznym dla siebie dystansem rozlicza się ze światem. Teledysk zaś przedstawia zespół podczas nocnego krążenia po mieście i trzeba przyznać, że jego montaż, ujęcia i zabawy z pikselami tworzą niesamowity klimat. Wielkie brawa! Przypominamy, że album, na którym gościnnie pojawią się Otsochodzi, Ten Typ Mes oraz Pan Tubas z Tubasa Składowskiego, trafi do nas już 8 kwietnia!

O.S.T.R zapowiada Życie po Śmierci

Ostry przyzwyczaił do tego, że praktycznie co roku w lutym wypuszcza nowy album. Tak będzie i tym razem. Dokładnie za miesiąc czyli 26 lutego, ukaże się nowa płyta łodzianina zatytułowana Życie po Śmierci, jak zwykle pod szyldem Asfalt Records. Jak pewnie wiecie Adam miał poważne problemy ze zdrowiem i o tym w dużej mierze będzie opowiadał przyszły album. Zapowiedź płyty ukazała się w formie listu do słuchaczy. Nie chcemy Wam w żaden sposób spojlerować tych treści, dlatego odsyłamy bezpośrednio do dedykowanej strony, na której przeczytacie całą wiadomość. Klikajcie TU.

Recenzja: Sarius Gdzieś to już słyszałem

Sarius

Gdzieś to już słyszałem (2015)

Asfalt Records

Słuchacze polskiego rapu zawsze mogli patrzeć z zazdrością chociażby za ocean, gdzie instytucja mixtape’ów jest dużo bardziej popularna niż u nas. Raperzy znad Wisły (poza kilkoma wyjątkami) raczej nie poświęcają się nagrywaniu luźnych rzeczy, tylko skupiają na pełnoprawnych albumach, które ewentualnie mogą zasilić szeregi OLiS-u. Dlatego trzeba się cieszyć z tego, że kolejny dobry mixtape trafia do obiegu. W dodatku od Młodego Wilka, tfu… Wilczura.

Sarius jest dobrym raperem i ma pomysł na siebie. Zdecydowanie zasłużył na to, aby wcześniejsze produkcje wyprodukowali mu Eprom czy O.S.T.R. Tym razem częstochowski raper podrzuca nam luźny mixtape, który dzięki warstwie produkcyjnej może być niemałym zaskoczeniem. Otóż wspomniany chwilę wcześniej Ostry wziął na tapet stare soulowe numery i delikatnie je podkręcił (nawet w notce prasowej istnieje pojęcie „edity”). Co kilka chwil można uśmiechnąć się pod nosem, wiedząc, że pętla jest chociażby od Isaaca Hayesa, a w głowie pojawia się „gdzieś to już słyszałem”. Produkcja jest bardzo klasyczna i brzmi doskonale. Sariusowi ewidentnie służy współpraca z Ostrym, bo czuje te bity podobnie jak na Daleko jeszcze?. Porusza się po nich z totalnym luzem, czego idealnym przykładem jest „Zepsuty ogród” czy „Lunatyk”, które są chillujące i bujają głową. Mariusz nie boi się przyśpieszać, zwalniać, zmieniać głos czy bawić się słowami — jak już zmienię chill na chilli czyli czyny na pytanie czy liczymy wyniki — w dodatku robi to bez wysiłku. Przy takim flow dobrze słucha się storytelingów o typach na kwasie, policyjnych aspirantach, ale też o docinkach na swój temat czy codziennych obserwacjach (np. o pani z psem). Płyty słucha się od deski do deski mimo słabszych momentów, a właściwie jednego — refrenu w „Śmiać się czy grać?”, który może trochę irytować . W pewnych momentach można odnieść wrażenie, że Sarius brzmi gdzieś pomiędzy Gedzem a wczesnym Mediumem.

Mimo tego, że na początku można odczuć delikatny chaos, produkcja z każdym kolejnym odsłuchem wkręca się w głowę coraz mocniej. Życzę zarówno sobie, jak i polskim słuchaczom rapu więcej takich mixtape’ów. Do tego wraca się z przyjemnością, bo główny bohater zrobił kawał dobrej roboty. Tak właśnie wykorzystuje się potencjał na to, aby za kilka lat być mocnym filarem sceny. Brawo Sarius.

Nowy mixtape: Sarius Gdzieś to już słyszałem

Sarius prezentuje nam swój nowy mixtape pt. Gdzieś to już słyszałem. No i faktycznie, nazwa produkcji po jej przesłuchaniu nabiera znaczenia. Wszystko za sprawą bitów (właściwie soulowych editów), które wybrał sam O.S.T.R. W wielu przypadkach można złapać się na tym, że już słyszeliśmy jakiś numer na tym samym samplu. Wszystko brzmi jednak klasycznie, a dobra nawijka Sariusa tylko dodaje kolorytów tej produkcji — nie zostaje mi więc nic innego, jak szczerze polecić ten mixtape. Już niedługo na łamach Miski zaprezentujemy wam recenzję , bo materiał jest wart odsłuchu, a najlepiej kilku.

Tegoroczny Młody Wilk kolejny raz pokazuje kły.

Nowy teledysk: Szatt feat. Vito „I Guess My Brother Got Shot”

Po dwóch znakomicie przyjętych kompilacjach Heartbreaks & Promises, czas na następny krok. Ment XXL i Jedynak, przy wsparciu wytwórni Asfalt, inaugurują działalność Flirtini Records. Pierwszym wydawnictwem będzie album Szatt – Bloom.

Utwór „I Guess My Brother Got Shot” to singiel, zapowiadający drugi album, mieszkającego w Poznaniu producenta o pseudonimie Szatt. Album Bloom tworzy 12 różnorodnych kompozycji pełnych emocji i artystycznych poszukiwań. Usłyszymy tu rozwój charakterystycznego brzmienia w nieszablonowych aranżach. Ważną część stanowią dzwięki nagrane techniką field recordingu. Gościnnie występują: Vito, Joannapple, Kasia Lins oraz Jaq Merner.

Charakter płyty wizualnie oddał autor okładki – Zgonowicz, który współpracował z Szattem przy poprzednim krążku. Za teledysk odpowiedzialny jest Człowiek-Kamera.