norah jones
#FridayRoundup: Chloe x Halle, Ambrose Akinmusire, Baby Meelo i inni
Jak co tydzień w cyklu #FridayRoundup dzielimy się garścią rekomendacji i odsłuchów najciekawszych premier płytowych. Miniony tydzień, jeśli chodzi o premiery płytowe był przede wszystkim jazzowy. Nowe krążki wydali m.in. Ambrose Akinmusire, GoGo Penguin, Brad Mehldau, Ryan Porter czy Norah Jones. Najgłośniejszym albumem R&B był bezsprzecznie trzeci krążek Chloe x Halle, a połamane juki inspirowane amerykańskim hip hopem lat 90. na swoim długogrającym debiucie zaprezentował wrocławski producent Baby Meelo. Poza tym dowieźli RMR, Bibio, Dua Saleh, Jack Garratt czy Chromeo, a nowe epki wypuścili Azekel i Tank.
Ungodly Hour
Chloe x Halle
Parkwood / Columbia / Sony
Siostry Bailey na dobre porzuciły ducha eksperymentatorskiego, rebelianckiego neo-soulu z debiutanckiego mikstejpu The Two of Us na rzecz kompresji, nowo-starego materiału Beyoncé zapatrzonej w trap-R&B Ariany Grande i follow-upu do Chilling Adventures of Sabrina (a nawet do… M.I.A.). Kiedy jednak odejmiemy powyższe drobiazgi i skupimy uwagę na kompozycjach, Ungodly Hour jest całkiem niezłym i najbardziej przebojowym w dorobku Chloe i Halle Bailey materiałem z kilkoma godnymi uwagi hajlajtami. Jeżeli chcecie się pobujać przy może sprasowanym, ale ciągle letniaczkowym i świeżym R&B, to będzie raczej bosko. — Maja
On the Tender Spot
Ambrose Akinmusire
Blue Note / Capitol
On the Tender Spot of Every Calloused Moment Ambrose’a Akinmusire’a to jazz tyleż eklektyczny co nierówny w mnogości aspiracji. W post bopowej formule rozpoczynamy frywolnymi, rozedrganymi i na swój sposób pierwotnymi strzałami freejazzowej frywolności wraz z całym asortymentem wszelakich prób przekraczania progu wytrzymałości saksofonu, który niesie cały kawałek, by chwilę później dystyngowanie przejść w elegancki minimalizm i dalej w fortepianocentryczne, okołosoulowe, rzewne półpiosenki. Każda z tych formuł z osobna objawia ogromny potencjał Akinmusire’a i gdy ten daje się ponieść ekstrawagancji niektórych z nich, to wbija się idealnie pod skórę zamaszystą frazą, ale całościowo bywa, niestety, nieco zbyt niezdecydowany i niekonsekwentny, pomimo robiącego ogromne wrażenie warsztatu. — Wojtek
The Greatest Misses
Baby Meelo
Polish Juke
Po wydanej w 2018 roku epce Kush, Hoops, Rhymes & Pizza Places i zeszłorocznym Monday Shrink Schedule wrocławski producent Baby Meelo wraca z nawet pełniejszą, bo długogrającą odsłoną autorskiego mariażu zawrotnie pulsujących footworkowych bitów z vibe’m klasycznego amerykańskiego rapu połowy lat 90. i eksperymentalnym jazzem. Jego wydany nakładem oficyny Polish Juke longplay zatytułowany The Greatest Misses to aż 17 żywiołowych, w dużej mierze instrumentalnych numerów czerpiących z amerykańskiej juke’owej tradycji, ale przepisującej ją na polskie realia — choćby niedającym się przegapić polskim samplem w rozpoczynającym „The Very Polish Shootouts”. — Kurtek
Pick Me Up Off the Floor
Norah Jones
Blue Note / Capitol
Norah Jones od ponad 20 lat raczy słuchaczy swoim charakterystycznym wokalem, elegancją i klasą. Jej siódmy album Pick Me Up Off the Floor powstał z serii cieszących się uznaniem singli, które jako niepublikowane wcześniej kompozycje niespodziewanie złożyły się w album o dużej głębi i pięknie. Na krążku artystka stwarza intymny klimat, dzięki któremu przyjemnie słucha się tej niejednowymiarowej płyty, na którą składają się elementy bluesa, gospel, folku, czy nowego soulu. Fortepianowe trio w postaci Briana Blade’a, Jeffa Tweedy’ego i samej Jones stworzyło nieco mroczne wydawnictwo, które próbuje przedostać się w stronę światła, dzięki tekstom przeciwstawiającym się stracie i dającym nadzieję. W obecnej sytuacji Pick Me Up Off the Floor może być albumem wywołującym głębokie refleksje, a także wyciągnie pomocną dłoń, by wydostać się z gęstej mgły. — Forrel
GoGo Penguin
GoGo Penguin
Decca / Blue Note
GoGo Penguin to trio instrumentalne z Manchesteru, w skład którego wchodzi klawiszowiec Chris Illingworth , perkusista Rob Turner i basista Nick Blacka. Nowy album grupy zatytułowany jest GoGo Penguin i zawiera dziesięć kompozycji muzycznie oscylujących gdzieś między jazzem, ambientem i alternatywnym rockiem. Zespół, okrzyknięty Radiohead brytyjskiego jazzu, stawiany jest nieraz na równi z takimi artystami jak Aphex Twin czy Four Tet. To głównie za sprawą niezwykłego klimatu ich kompozycji i rozbudowanych partii instrumentalnych. Nowy materiał został wydany dwa lata po świetnie przyjętym A Humdrum Star i jest kolejnym dowodem na to, że GoGo Penguin są godnymi reprezentantami prężnie rozwijającej się sceny brytyjskiego jazzu. — Polazofia
Suite: April 2020
Brad Mehldau
Nonesuch
Szczególne czasy wymają szczególnej oprawy muzycznej. Amerykański pianista jazzowy i kompozytor Brad Mehldau na kwaratannie zrealizował kameralną fortepianową suitę zatytułowaną po prostu April 2020. To w dużej mierze muzyczny zapis uczuć i emocji towarzyszącym wydarzeniem ostatnich miesięcy. Mehldau szuka na płycie sposobów, by przy pomocy dźwięków fortepianu, grze prawej i lewej ręki oddać ideę społecznego dystansu. Część przychodów ze sprzedaży krążka zostanie przekazana na specjalny fundusz pomocy muzykom dotkniętym koronawirusem założony przez Jazz Foundation of America. — Kurtek
Drug Dealing Is a Lost Art
RMR
Warner
O zamaskowanym raperze wiadomo niewiele. Popularność zaczął zdobywać wiosną, gdy ukazał się jego viralowy singiel „Rascal”. To hołd złożony klasykowi „Bless the Broken Road”, balladzie grupy Rascal Flatts, bo RMR (wym. „Rumor”) łączy właśnie rap z brzmieniami country. To, jak wiadomo, w ostatnim czasie sprzedaje się coraz lepiej, a młody artysta posiada do tego melodyjny głos i odnajduje się zarówno w śpiewie, jak i nawijce – jego styl przyrównać można do Young Thuga i Post Malone’a. Na „Drug Dealing Is a Lost Art”, debiutanckim minialbumie, pokazuje swoje możliwości. I choć epka nie jest zbyt przełomowa, nie można odmówić jej przebojowości. RMR-a warto mieć na oku! — Klementyna
Wszystkie wydawnictwa wyżej i pełną selekcję tegorocznych okołosoulowych premier znajdziecie na playliście poniżej.
Norah Jones zapowiada ósmą płytę
Norah Jones wraca do mieszanki americany i jazzu
Piosenkarka w zeszłym roku była bardzo aktywna — nie tylko wydała podbity triphopem album Begin Again, ale wypuściła aż pięć singli w rozmaitych duetach. Jak się teraz okazuje, nie zwiastują one jednak, przynajmniej na razie, seqeuela drugiej części projektu … Featuring Norah Jones z 2010 roku. Na tę chwilę piosenkarka ma inne plany. Na 8 maja zaplanowano premierę ósmej płyty studyjnej artystki — Pick Me Up Off the Floor, na której po stylistycznych meandrach ostatniego roku, wraca do dobrze sprawdzonego połączenia americany i jazzu. Przynajmniej w promującym wydawnictwo singlu „I’m Alive”. W nagraniu wspomagają Jones frontmen grupy Wilco — Jeff Tweedy i jego syn Spencer. Tweedy, jaki ten świat mały, jest od wielu lat stałym współpracownikiem Mavis Staples, z którą Jones nagrała w zeszłym roku piosenkę. Na albumie ma znaleźć się 11 utworów, a wyda go klasycznie Blue Note Records. Posłuchajcie „I’m Alive poniżej. Koi.
Norah Jones w jazz-rapowym uścisku
Norah Jones ponownie łączy siły z Tarrioną Tank Ball
To był dziwny rok dla Nory Jones. Po tym jak piosenkarka wydała dziwacznie przeprodukowany minialbum Begin Again, zdecydowanie nie potrafi znaleźć sobie miejsca. Słyszeliśmy ją z Mavis Staples, brazylijskim piosenkarzem Rodrigo Amarante i slam poetką, frontmenką funkującej formacji Tank and the Bangas — Tarrioną Ball. Teraz panie spotykają się po raz drugi w udanej jazzowo-soulowo-hiphopowej odsłonie, gdzie Jones wraca w stronę piano-jazzowego anturażu, a Tank dostarcza solidną rapowaną zwrotkę. Co z tego będzie? A kto by to wiedział!
Norah i Mavis wspólnie o przemijaniu
Norah Jones wielokrotnie mniej lub bardziej jednoznacznie przywoływała w swojej twórczości soul, bluesa i gospel, ale jednak jej piątkowy wspólny singiel z żywą legendą północnego soulu Mavis Staples był dla nas w redakcji pewnym zaskoczeniem. Choć w zasadzie nie powinno — obie panie zawsze były otwarte na międzygatunkowe mariaże — lista współpracowników Staples zawiera Arcade Fire, Gorillaz, Jeffa Tweedy’ego czy Hoziera, a jej młodsza koleżanka nie jest w tym aspekcie ani trochę gorsza. Efektem jest natchniony duet zawieszony gdzieś między gospel a americaną, a traktujący o przemijaniu w aspekcie duchowym. Pokrzepiający duet na szary październikowy dzień.
#FridayRoundup: Anderson .Paak, Omar Apollo, Kevin Abstract i inni
Jak co tydzień dzielimy się garścią rekomendacji i odsłuchów najciekawszych premier płytowych. Tym razem to m.in. nowy Anderson .Paak, druga epka zeszłorocznego odkrycia alternatywnego neo-soulu Omara Apollo, nieoczekiwany powrót Kevina Abstracta czy artpopowa odsłona Nory Jones.
Ventura
Anderson .Paak
Aftermath Entertainment
Pamiętacie, jak miesiąc temu pisaliśmy, że Paak nowym albumem rozgrzeje wiosnę? Wygląda na to, że to nie będzie tylko wiosna, ale i lato, jesień, zima, i tak naprawdę każda kolejna pora roku, w której będziecie słuchać Ventury. Mogę być nieobiektywna, ale moim skromnym zdaniem to najlepsze wydawnictwo Andy’ego. Bezbłędni goście (na widok tej listy szczęka mniej lub bardziej obsuwa się w dół), beaty tłuste jak porządne masełko, spójna warstwa liryczna, no i groove, przy którym miękną kolana… Ta płyta płynie własnym nurtem i nie bierze jeńców — po pierwszym odsłuchu trudno uwierzyć, że już koniec. Choć Oxnard jest rodzinnym miastem Paaka, to Ventura stanowi właściwie powrót do neo-soulowego domu, który zbudował krążkami Venice i Malibu. Uwierzcie mi, że bardzo chcę coś skrytykować, ale serio nie mam pomysłu. Bajka! — Empee
Friends
Omar Apollo
Omar Apollo
Druga epka wyłowionego z czeluści Soundclouda multiinstrumentalisty jest napakowana stylistycznie niczym line-up showcase’owego festiwalu. Każdy z utworów prowadzi słuchacza w inne rejony. W wielkim skrócie: buńczuczny prince’owski funk spotyka zmysłowe R&B Miguela, a później wsiadają do White Ferrari i wybierają się na disco, włączając przy okazji Auto-Tune’a. Materiał skrzy się od pomysłów prowadzących do wniosku, że ten Omar to musi być fajny gość. Zarazem wystarczy jedna runda takiego pstrokatego, kolażowego bałaganu, by zacząć się zastanawiać, czy na pewno chce się po raz kolejny doświadczać go w całości. — Maja
Arizona Baby
Kevin Abstract
Question Everything
Na najnowszej EP-ce Kevina Abstracta dostajemy zaledwie trzy tracki, ale wprowadzają one w muzyce lidera Brockhampton intrygujące innowacje. Zdecydowanie silniejszym punktem odniesienia w kwestii stylistyki jest kolektywistyczna działalność artysty niż jego debiutancki album, natomiast w dużo większym stopniu akcentowana jest tu warstwa instrumentalna i produkcyjna kawałków. Abstract pozwala sobie momentami na swobodne odjazdy w soulowe frazowania dęciaków czy ładnie rozegraną syntezatorową przestrzeń. Dostajemy też charakterystyczne, znane z trylogii Saturation flow poprzetykane zmodyfikowanym głosem wokalisty. Jest smacznie, ale chcemy więcej! —Wojtek
Begin Again
Norah Jones
Blue Note
Po jazzowym debiucie i licznych romansach z americaną, country, indie, a nawet soulem Norah Jones na swoim siódmym solowym albumie studyjnym Begin Again nieśmiało wchodzi w stylistykę artpopową. Na tej najbardziej lapidarnej w dyskografii piosenkarki, niespełna półgodzinnej, płycie Jones jest melancholijna w romantycznym znaczeniu tego słowa. Eksperymentuje z wokalem i brzmieniem, przykrywając swój charakterystyczny styl rozmaitymi efektami. To Norah poszukująca nowych form wypowiedzi, ale niekoniecznie odnajdująca się w nowej stylistyce — niemniej przy jedynie siedmiu nowych piosenkach można bez uprzedzeń dać tej odsłonie Jones szansę. — Kurtek
Are You Ready?
Leela James & The Truth Band
Entertainment One
W czasach, w których króluje muzyka elektroniczna, a młode pokolenie wokalistów próbuje wyprzeć doświadczonych artystów, Leela James swobodnie wydaje rockowo-bluesowe EP. Amerykanka, która kojarzona jest z soulem i R&B, zawiązała współpracę z utalentowanym trio The Truth Band, nagrywając wspólnie mini wydawnictwo, na którym znalazło się sześć pozycji. Wbrew pozorom wokal James brzmi ostro i ten pazur postanowiła pokazać w nowej odsłonie. Niezwykle liberalne posunięcie Leeli, na które może sobie pozwolić, zważywszy że każda jej płyta okazuje się sukcesem i jest doceniana przez słuchaczy. Hard rockowe brzmienie na Are You Ready? zaskoczy niejednego fana artystki, ale opary głównego nurtu muzycznego, uprawianego przez James, również będziecie mogli poczuć. Gotowi na ostrego muzycznego pazura? — Forrel
Chocolat
Roméo Elvis
Strauss Entertainment
Roméo Elvis to jeden z czołowych przedstawicieli belgijskiej sceny. Rozgłos zapewnił sobie kilkoma epkami i ciekawymi współpracami. Debiutował w 2013 roku epką Bruxelles c’est devenu la jungle, po której wkrótce wydał kolejne materiały, w tym wspólny, dwuczęściowy projekt z producentem Le Motel. W międzyczasie współpracował z grupą L’Or du Commun, Le 77 czy z wokalistką (i własną siostrą) Angèle. Wreszcie nadszedł czas na solowe LP od Elvisa. Płyta Chocolat to aż 19 utworów, które doskonale odzwierciedlają muzyczną Belga, który od oldschoolu przeszedł do śpiewanych refrenów czy elementów agresywnego trapu. Wśród gości znalazł się między innymi Damon Albarn, znany z zespołu Gorillaz. Chocolat to rap francuskojęzyczny w najlepszym wydaniu, warto sprawdzić! — Polazofia
Wszystkie wydawnictwa wyżej i pełną selekcję tegorocznych okołosoulowych premier znajdziecie na playliście poniżej.
Nowy teledysk: Norah Jones „Flipside”
W momencie w którym internety zachwycają się zdehumanizowanym kostiumem Rihanny na festiwalu Coachella, uwielbiana przez amerykańskie stacje radiowe Norah Jones dokłada swój komentarz do wciąż burzliwych nastrojów po wyborach. Kameralny, a zarazem barwny i sugestywny klip do singla „Flipside” promującego album wokalistki Day Breaks z 2016 roku to głos zdeterminowanej obywatelki, która wierzy w autonomię swojego kraju i namawia do walki o tę autonomię, wbrew wszelkim okolicznościom. Zaskakująco porywające.
Jazzująco: sentymentalna Norah Jones w nowym teledysku
Norah Jones wraca! Z nową płytą i do starej, bardziej jazzowej i organicznej stylistyki. Jej szósty solowy longplay Day Breaks trafi do sklepów 7 października, ale już teraz można posłuchać pierwszego singla z nowego krążka „Carry On”. Połączenie country-gospelowych tradycji muzycznych ze sztandarowym brzmieniem pianina Jones oraz tracklista nowego krążków, na której znajdziemy m.in. covery jazzowych standardów Duke’a Ellingtona czy Horace’a Silvera sugerują, że nowy album będzie powrotem do brzmienia dwóch pierwszych krążków piosenkarki, którymi wzbudziła przed kilkunastoma laty międzynarodową sensację.
Nowy utwór: Robert Glasper Experiment feat. Norah Jones „Let It Ride”
To fascynujące, że są artyści tak bardzo dobrzy, że aż głupio ich ciągle chwalić. Jednym z nich niewątpliwie jest Robert Glasper, który pod koniec października wydaje drugą część czarnego radia. Wczoraj dostaliśmy do odsłuchu kolejny numer z nadchodzącego albumu. Tym razem do pary dobrał sobie Norah Jones. Posłuchajcie co wyszło z kolaboracji i pomóżcie mi znaleźć jakiś błąd w tej sztuce.
Nowy teledysk: Norah Jones „Miriam”
Kto słyszał ostatni album pani Jones, kto widział teledysk do „Happy Pills”, ten raczej jest świadom wizerunkowej transformacji, jaką przeszła wokalistka. Nowiutki klip do utworu „Miriam” jeszcze dobitniej pokazuje, że Norah nie jest już skromną, niewinną dziewczynką, a jest… trudno powiedzieć. Nie wiem jak Wy, ja zaczynam poważnie się jej bać.
Posłuchaj nowej płyty Nory Jones
Ostatnio coraz więcej artystów stawia na przedpremierowe odsłuchy swoich albumów w internecie. Na taki właśnie krok zdecydowała się Norah Jones, umieszczając w sieci full stream swojego piątego solowego krążka. Jeśli tak samo jak ja nie możecie się doczekać owocu kolaboracji piosenkarki z Danger Mousem, to zapraszam do poniższego odsłuchu …Little Broken Hearts, na dwa tygodnie przed właściwą, sklepową premierą.